Samsun’da yaşayan Muharip Gazi Fatma Aynur Gökçek, her yıl Kıbrıs Barış Harekatı’nda görev yaptığı toprakları ziyaret ediyor. Her yıl mutlaka Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ne giden Gökçek, gazilik madalyasının torununa bırakacağı en büyük miras olduğunu söyledi. Samsun’da yaşayan 1974 yılında Kıbrıs’a düzenlenen harekatta görev alarak ‘gazilik’ unvanını hak eden emekli askeri hemşire Fatma Aynur Gökçek, bu unvanın torununa bıraktığı en büyük miras olduğunu söyledi. 2 çocuk ve bir torun sahibi olan 74 yaşındaki muharip gazi Gökçek, Kıbrıs Barış Harekatı’nda 7 ay süresince seyyar hastanede görev yaptığını söyledi. Gökçek, görev yaptığı hastanede bir hekimin harekat sırasında vurularak şehit olduğunu belirterek her yıl mutlaka Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ne gittiğini zaman zaman görev yaptığı bölgelere de uğradığını dile getirdi.
Samsun Askeri Hastanesi’nde askeri hemşire olarak görev yaparken Kıbrıs Barış Harekatı’nda görevlendirildiğini belirten Gökçek, “O zaman oğlum 8 yaşındaydı ve çok üzüldü. Ona ‘Bak bu şerefli görev herkese çıkmaz. Sen annenin bu göreviyle gurur duyman lazım’ dedim. Eşimden ve çocuğumdan ayrılarak 7 ay görevimi yapıp tekrar geri döndüm. Orada seyyar hastanede görev yaptım. Hiç unutamadığım şey ilk gittiğimiz geceden itibaren 3 gece 3 gündüz ameliyathaneden sadece bir çay içmek için eldivenlerimizi değiştirerek görevimize devam ettik. Birliğimizden bir doktor arkadaşımızı şehit verdik. Bizler şehit olmadık muharip gazi olarak döndük. Çok büyük bir gurur duyuyorum. Bu yaşımda yine böyle bir görev verilse tekrar göreve giderim” diyerek sözlerine şöyle devam etti:
“Göğsümdeki muharip gazilik madalyam benim için çok büyük bir gurur, şeref ve onur. Muharip gazi olarak yaşamımı sürdürüyorum. Kadın gazi olduğum için bazen ilginç olaylar da yaşıyorum. Bazı vatandaşlar kadın olduğum için benim muharip gazi olduğuma inanmayabiliyorlar.
Çoğunlukla beni gazi eşi zannediyorlar. Gazi kartlarında önceden gazi ve eşinin iki resmi yan yanaydı. ‘Eşiniz yanınızda yok. Bu gazi kartını kullanamazsınız’ tepkileriyle çok karşılaştım. Hatta bir defasında gazinin ben olduğunu anlattım ancak karşımdaki bana fotoğrafın yanlış yere yapıştırıldığını, bu seferlik kartı kullanabileceğimi söyledi. Ben her yıl muharip gazi olduğum Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ne mutlaka gidiyorum. Bir hafta 10 gün mutlaka orada kalıyorum. Yine düzenlenen resmi törenlerde erkek muharip gazilerin yanında geçit törenlerinde bende başımda kalpağımla yürüyorum. Mutlaka katılıyorum.”
